Wniosek ws. rosnącego zjawiska agresji wobec policjantów

• | Drukuj |
•  E-mail

Szczegóły

Opublikowano: środa, 30, listopad -0001 01:24

Jeśli Państwo chce mieć sprawnie funkcjonującą Policję, z wyjątkową troską musi podchodzić do bezpieczeństwa osobistego policjantów, którzy w imieniu tego Państwa egzekwują prawo. Jeśli więc pojawiają się informacje, że z roku na rok rośnie fala ataków na policjantów wykonujących swoje obowiązki, osoby odpowiedzialne za kierowanie Policją i sprawujące nad nią nadzór powinny niezwłocznie podjąć działania zaradcze.

Chociaż sprawa wydaje się oczywista, część Zarządów Wojewódzkich NSZZ Policjantów zwróciła uwagę, że problem ten pozostaje na uboczu – nie wspomina o nim ani Pani Minister Spraw Wewnętrznych, ani też Komendant Główny Policji, który w ostatnim numerze „Policja 997” wypowiadał się na temat wyzwań stojących Przed Policją w najbliższym czasie.

Zarządy Wojewódzkie zaniepokojone rosnącym zjawiskiem agresji wobec policjantów egzekwujących prawo wystąpiły więc do Komendanta Głównego Policji z propozycjami naprawy tej sytuacji. Uważają, że należy zająć się tym problemem w sposób kompleksowy, czyli przygotować i wdrożyć w życie program społeczno-edukacyjny, dostosować system doskonalenia taktyk i technik interwencji do aktualnych potrzeb oraz zadbać o poprawę jakości opieki zdrowotnej dla policjantów, którzy w związku ze służbą ulegli wypadkom lub zachorowali.

Zdaniem wnioskodawców w każdym z tych trzech obszarów, decydujących o bezpieczeństwie policjantów występują poważne niedociągnięcia spowodowane wieloletnimi zaniedbaniami i brakiem odpowiednich nakładów finansowych.  Wnioskodawcy liczą tym razem, że ich inicjatywa zostanie potraktowana przez Komendanta Głównego w sposób adekwatny do powagi problemu. Stałoby się źle, gdyby Komendant Gajewski, tak jak jego poprzednik, zamiast działać w kierunku rozwiązania problemów, próbował doszukiwać się drugiego dna w konflikcie wewnątrzzwiązkowym. Problemem należy się bezwzględnie zająć niezależnie od tego, kto zwraca się z wnioskiem. Skoro w tak ważnej kwestii milczy Pan Przewodniczący ZG oraz jego Biuro Prasowe, inicjatywa musi wyjść od dołu.

Sławomir Koniuszy, Andrzej Szary

Treść wniosku

Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa kujawsko-pomorskiego, Zarząd  Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa lubuskiego, Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa łódzkiego, Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa małopolskiego, Warmińsko-Mazurski Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów w Olsztynie, Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów województwa wielkopolskiego, działający na podstawie art. 241 Kodeksu postępowania administracyjnego  wnoszą o:

• Opracowanie i wdrożenie programu mającego na celu zmniejszenie agresji wobec policjantów podejmujących interwencje;

• Opracowanie i wdrożenie programu dostosowującego doskonalenie taktyk i technik interwencji policyjnych do aktualnych potrzeb;

• Przygotowanie propozycji rozwiązań mających na celu poprawę jakości opieki zdrowotnej dla policjantów, którzy ulegli wypadkom bądź zachorowali w związku ze służbą. 

U Z A S A D N I E N I E

Mając na uwadze obowiązek podejmowania działań w celu ulepszenia organizacji, wzmocnienia praworządności, usprawnienia służby, zapobiegania nadużyciom, oraz lepszego zaspokajania potrzeb funkcjonariuszy zobowiązani jesteśmy do podejmowania działań w interesie policjantów  reprezentowanych przez wymieniane w sentencji wojewódzkie organizacje związkowe NSZZ Policjantów.

Jednym z powodów skierowania wniosku jest, zauważalna na przestrzeni kilku minionych lat, eskalacja zjawiska agresji wobec policjantów egzekwujących prawo. 

Statystyki wskazują, że w roku 2008 odnotowano 341 czynnych napaści na policjantów, w roku 2012 liczba ta wzrosła do 736, w roku 2013 – do 1525 a w roku 2014 – aż do 1957. Mowa tu o przypadkach skutkujących obrażeniami ciała. Analiza dostępna na oficjalnej stronie polskiej Policji (www.policja.pl)  dowodzi, że mamy do czynienia z bardzo niepokojącym zjawiskiem, które jeżeli nie zostaną podjęte skuteczne działania medialne, może się dalej pogłębiać. Na problem ten parokrotnie zwracał uwagę miesięcznik „Policja 997”. W ostatnim marcowym wydaniu ukazał się na ten temat obszerny artykuł (Elżbieta Sitek, Napaść na policjanta, Policja 997, nr 120/03.2015). Zagadnienie to było także przedmiotem wniosku skierowanego do Komendanta Głównego Policji w dniu 10 października 2013 r. Jednak zamiast wdrożenia oczekiwanych przez środowisko policyjne działań, wniosek ten został odebrany bardzo nieprzychylnie przez ówczesnego Komendanta Głównego Policji.

Wyrażamy nadzieję, że tym razem wniosek zostanie przyjęty z należytą powagą. Skoro bowiem Policja jest w stanie przygotowywać i skutecznie realizować programy poprawiające bezpieczeństwo w lokalnych środowiskach, to będzie również w stanie podjąć wysiłek w uruchomieniu programu, który zmniejszy ilość napaści na policjantów wykonujących obowiązki służbowe.

W ocenie naszych organizacji, to niepokojące zjawisko jest efektem wieloletnich zaniedbań charakteryzujących się m.in. brakiem programów społeczno-edukacyjnych, które poszerzałby świadomość w zakresie misji jaką w społeczeństwie obywatelskim wypełnia Policja. Jakie w związku z tym wyzwania i zagrożenia stoją przed policjantami czuwającymi nieustannie nad bezpieczeństwem obywateli i jak ważną kwestią jest świadomość, że policjanci narażają własne życie i zdrowie po to, żeby ratować życie, zdrowie oraz mienie innych ludzi. Przygotowanie i wdrożenie takiego programu pozwoliłoby zmniejszyć napięcia społeczne w obszarach, gdzie policjanci zobowiązani są prawem do podejmowania interwencji, niekiedy nawet bardzo drastycznych. Jesteśmy przekonani, że obywatele chcieliby też wiedzieć, jak się mają zachowywać w różnego rodzaju sytuacjach, w których albo są świadkami interwencji podejmowanych przez policjantów, albo te interwencje podejmowane są wobec nich. W jaki sposób mogliby ułatwić policjantom wykonywanie swoich obowiązków albo przynajmniej im w tym nie przeszkadzać.

O bezpieczeństwie osobistym policjantów egzekwujących prawo decyduje w największym stopniu poziom wyszkolenia w zakresie taktyk i technik interwencji. W ocenie wnioskodawców jest on nieadekwatny w stosunku do bieżących potrzeb.

Elementów składających się na krytyczną ocenę poziomu szkolenia i doskonalenia zawodowego w tym zakresie jest oczywiście wiele. Jednym z poważniejszych jest niewątpliwie niewystarczająca ilości środków przeznaczanych na proces doskonalenia zawodowego, przekładająca się na zbyt małą liczbę zajęć pod okiem przeszkolonych instruktorów. Szkolenie zawodowe na poziomie podstawowym, to praktycznie jedyna systemowa okazja do nabycia tego rodzaju umiejętności. Niewydolny system doskonalenia zawodowego nie pozwala na ich dostateczne utrwalanie i powoduje, że policjanci w nadmiernym stopniu narażani są na ryzyko utraty życia i zdrowia. Istnieje więc potrzeba zwiększenia środków na cele szkoleniowe. Należy również dokonać oceny dostępnej infrastruktury  w poszczególnych garnizonach, która służy realizacji tych zadań. Absolutną koniecznością jest też zmiana przepisów regulujących kwestie doskonalenia zawodowego. Na dzień dzisiejszy o potrzebach w tym zakresie decydują kierownicy poszczególnych jednostek. Ich ocena nie zawsze jest obiektywna, zwarzywszy  na problemy z zapewnieniem ciągłości służby i z osiągnieciem wyznaczonych mierników. Doskonalenie technik i taktyk interwencji powinno być więc obligatoryjne i sztywno ujęte w miesięcznym cyklu służby.

Dopełnieniem kwestii związanych z bezpieczeństwem osobistym policjantów jest sprawnie funkcjonujący system opieki zdrowotnej z którego mogą korzystać szczególnie ci, którzy w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych ulegli poważniejszym wypadkom lub zachorowali. W ocenie wnioskodawców, również ten system pozostawia wiele do życzenia.

O ile w ostatnich latach poprawiła się sytuacja z dostępem do szybkiej pomocy po wypadkach, o tyle poważnym problemem pozostaje rekonwalescencja pourazowa. Nawet lekarze orzecznicy podlegli resortowi Spraw Wewnętrznych zwracają uwagę, że gdyby w porę wdrażano usprawnianie po wypadkach, w wielu przypadkach trwałe uszczerbki byłyby mniejsze – ranni policjanci szybciej wracaliby do służby a resort wypłacałby niższe odszkodowania. Zaniedbania w tym zakresie widać również z poziomu komisji zajmujących się rozpatrywaniem wniosków o pomocy finansową w ramach Funduszu Prewencyjnego „Policja 2008”. Duża liczba policjantów, chcących szybciej powrócić do służby po wypadkach angażuje prywatne środki na zabiegi i na rehabilitację, ponieważ perspektywa skorzystania z darmowych, systemowych rozwiązań jest odległa i w opinii lekarzy mogłaby osłabiać efekt rehabilitacyjny albo wręcz przekreślić szansę na powrót do pełni zdrowia. Policjanci oczekują, że skoro posiadamy w Polsce sieć placówek zdrowotnych podległych resortowi Spraw Wewnętrznych, powinni stać się ich prawdziwymi beneficjentami, a jeżeli te placówki nie mogą zaaferować pomocy wysokospecjalistycznej, należy zaproponować inne skuteczne rozwiązanie.

Komendant Główny Policji i Minister Spraw Wewnętrznych nie powinni zapominać o tych, którzy wypełniając rotę ślubowania zaryzykowali własnym życiem i zdrowiem, stając w obronie porządku prawnego w naszym kraju. Oczekujemy od Pana Komendanta na przedstawienie konkretnych propozycji i wyrażamy gotowość do osobistego zaangażowania w tworzenie sprawnego systemu zapewniającego policjantom bezpieczeństwo na odpowiednim poziomie.

ZW w Bydgoszczy, /-/Jarosław Hermańsk

ZW w Zielonej Górze, /-/ Robert Bielecki

ZW w Łodzi, /-/Zbigniew Jagiełło

ZW w Krakowie, /-/Janusz Łabuz

ZW w Olsztynie, /-/Sławomir Koniuszy

ZW w Poznaniu, /-/Andrzej Szary

• « poprz.
• nast. »